Bekijk hieronder de fotoreportage van de avond gemaakt door Spaay Fotografie - www.spaay-fotografie.com

WAAR GING HET OVER?

80 jaar vrijheid!

De Themater van woensdag 21 mei j.l. stond in het teken van 80 bevrijding, maar keek tegelijkertijd ook verder. De avond begon met een kort indrukwekkend door onze ‘huisfilmer’ Filip Sleurink samengesteld filmpje met beelden van de bevrijding in 1945 en herinneringen van enkele overlevenden van de Holocaust. Zoals gebruikelijk opende Alida Cyrus-Vreden namens het bestuur de avond en heette iedereen welkom. Daarna zouden er nog vele indrukwekkende momenten – verhalen en bijdragen – volgen.

Frenk van der Linden - onze vaste presentator - was op dreef en strooide met oorlogsverhalen en herinneringen van zijn opa’s en van zijn vader. Onze burgemeester Joost Manusama legde zowel in de opening als in later het panel enkele belangrijke accenten; luisteren als belangrijke basis tegen polarisatie en ondersteuner van vrijheid.

Maar de hoogtepunten van de avond waren toch de bijdragen van Evgeniy Levchenko, (professor) Paul van de Laar en de kristalhelder woorden van Dagmar Oudshoorn (directeur Amnesty International). Evgeniy boeide enorm door zijn verhaal hoe hij al vanaf zijn jonge kinderjaren systematisch geïndoctrineerd werd met een boodschap over de suprematie van de Sovjet Unie. Als hij (met een Russische vader en een Oekraïense moeder) vanaf vijfjarige leeftijd niet zou meegaan in de pro-Russische stroom zouden aanvankelijk vooral zijn ouders en later ook hijzelf daar last van krijgen. Aanvankelijk doorliep hij alle stadia als goede Sovjet-burger en kon hij als twaalfjarige al een Kalasjnikov uit elkaar halen en vliegensvlug weer monteren. Hij werd al jong gescout als voetbaltalent en al snel stond zijn jeugd in het teken van voetbal. Op zijn zeventiende kon hij als groot voetbaltalent naar het westen en is daar uiteindelijk ook voetballend gebleven. De laatste jaren zet hij zich op verschillende manieren (waaronder via de stichting Breath Care for Kids) in voor Oekraine.

Ook de tweede inleider Paul van de Laar legde met een vlammend betoog koppelingen aan tussen de oorlog en wat er in de bevrijdingsjaren nadien gebeurde (vooral toegespitst op Rotterdam) en het heden (Oekraïne maar vooral Israël en Gaza). In het geheugen van Rotterdammers zitten vooral de bombardementen en de dramatische hongerwinter (vergelijk met Gaza nu!) maar dat er meer dan twee op de drie Joodse Rotterdammers (14.000 in 1940) de oorlog niet hebben overleefd, kreeg ook nadien weinig aandacht. De manier waarop zonder enige vorm van proces direct na de oorlog vrouwen die een relatie met een Duitse soldaat hadden gehad, werden aangepakt was – zeker met de kennis van nu – zeer dubieus. Het was niet allemaal zwart of wit. Als je de bevrijding wilt vieren en de oorlog herdenken zonder de lijnen door te trekken naar vandaag, is dat behoorlijk naïef en feitelijk hypocriet. Je mag niet wegkijken waar nu op vergelijkbare wijzen (het leed dat nu wordt veroorzaakt in Gaza) als toen grootschalig leed wordt  toegebracht. De parallellen met toen zijn groot.

Mylou Frencken zong na de pauze een viertal – mooi op gitaar begeleide liedjes waarna de avond werd afgesloten met het panel en de pakkende woorden van Dagmar Oudshoorn. In het panel wisten  de alom bekende Bernard Geise en Nees Cluistra de zaal te boeien. Een hartstochtelijk pleidooi voor kindergedichten (en een mooi gedicht voorgedragen als voorbeeld) door Bernard Geise en Nees Cluistra - Capelse predikant - wist ook in het theater duidelijk zijn boodschap te verkondigen. Natuurlijk zijn wij in Nederland vrij in ons doen en laten, maar ook dat betekent zeker niet dat iedereen ‘even vrij is’ in dit land. Een avond die de zo 225 aanwezigen zeker niet snel zullen vergeten. Tachtig jaar bevrijd, maar geen enkele reden om genoegzaam achterover te leunen.

Bekijk hier de presentaties:

Paul van de Laar